สภาพแวดล้อมโดยรอบเต็มไปด้วยเสียงอื้ออึงเข้ามาในโสตประสาท บนยานพาหนะที่ส่งเสียงครึ่กๆ เลื่อนผ่านไปแต่ละสถานีเพื่อเปิดรับผู้คนเข้ามาแล้วผู้คนภายในก็ออกไปแลกเปลี่ยนหมุนเวียนผู้คนภาพที่พบเห็นดูอึดอัด วุ่นวายมาก ทั้งผู้คนที่นั่ง ทั้งผู้คนที่ยืน
แต่กลับกันตัวฉันรู้สึกว่าไม่เลวเลยทีเดียว ทำไมกันนะ ถ้าบ้านเรามีแบบนี้บ้างก็คงจะดี
เพราะที่บ้านของเรา ไม่มีอะไรแบบนี้เลยถ้าบ้านของฉันมีแบบนี้บ้างก็คงจะดีการนั่งรถไฟฟ้าจากสถานที่หนึ่ง ไปยังอีกที่หนึ่งด้วยระยะเวลาอันไม่มากไม่น้อยเกินไปนั้น ดูสะดวกสบายมากสำหรับจุดหมายใกล้ๆ หรือไกลก็ยังได้
หรือแม้แต่ต่อให้คุณจะหลงทาง ขึ้นผิดสาย ลงผิดสาย นั่งผิดฝั่งก็มีเจ้าหน้าที่คอยบริการอยู่ชั้นล่าง หรือต่อให้ซื้อบัตรผิดก็ยังสามารถเดินทางต่อได้อีก ทั้งยังมีทั้งรถไฟฟ้าใต้ดิน ที่เปลี่ยนสถานีใกล้เคียงกับรถไฟฟ้าธรรมดาได้ น่าตื่นตาตื่นใจมาก
ต่างจากต่างจังหวัด ที่มีเพียงรถสองแถว รถเมย์ที่วิ่งระหว่างอำเภอ หากคุณขึ้นผิดสาย ผิดฝั่ง เลยปลายทาง ก็ต้องรอรอบรถอีกครึ่งชม. หรือถึงหนึ่งชม. เลยทีเดียว เพื่อต่อรถใหม่ ค่ารถก็เพิ่มขึ้นไปอีกเรียกว่าเสียทั้งเงินทั้งเวลาเลยทีเดียว ทำไมต่างจังหวัดเรา ไม่มีอะไรแบบนี้บ้าง
เหมือนทุกความเจริญทั้งหมดติดอยู่แค่ที่กรุงเทพมหานคร ประเทศไทยไม่ได้มีแค่กรุงเทพฯเสียหน่อย แล้วต่างจังหวัดเรารถไฟฟ้าจะมีเมื่อไหร่กันนะ
22 ปี พึ่งเคยนั่งรถไฟใต้ดินกรุงเทพฯ
24 ปี พึ่งเคยนั่งรถไฟฟ้ากรุงเทพฯ