‘สามล้อ’ ยานพาหนะที่ทุกวันนี้แทบจะไม่หลงเหลือให้บริการเพราะปัจจุบันมียานพาหนะให้เลือกใช้มากมาย สะดวกและรวดเร็วกว่าสามล้อ และวิถีชีวิตของผู้คนที่เปลี่ยนแปลงไป มีความเร่งรีบมากขึ้น การเดินทางด้วยความรวดเร็วตอบโจทย์การใช้ชีวิตของผู้คนมากยิ่งกว่า แต่ทว่าก็ยังมีสามล้อที่ยังให้บริการรับส่งผู้คนอยู่ และผู้คนบางส่วนยังเลือกใช้บริการ
สามล้อเริ่มทดลองขับครั้งแรกที่จังหวัดนครราชสีมาเมื่อปี พ.ศ. 2476 โดยนาวาอากาศเอก เลื่อน พงษ์โสภณ นำรถลากมาดัดแปลงร่วมกับจักรยาน รถสามล้อแบบนี้ ถือเป็นต้นแบบของรถสามล้อ ที่ใช้รับผู้โดยสาร แพร่หลายไปทั่วประเทศ
จังหวัดศรีสะเกษเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีสามล้อหลงเหลืออยู่ และเป็นเหมือนซิกเนเจอร์ประจำจังหวัด เวลาขับรถเข้าเมืองจบพบเห็นสามล้อตามบริเวณต่างๆ เช่น สถานีขนส่งจังหวัด หน้าโรงบพยาบาล สถานีรถไฟ เป็นต้น
ลุงวานิด นาดี อายุ 52 ปี คนปั่นสามล้อเล่าว่าที่มาปั่นสามล้อเพราะตนเองไม่มีงานทำเลยตัดสินใจมาปั่นสามล้อ ลุงวานิดยังเล่าต่อว่าเขาทำอาชีพนี้มาแล้ว 10 กว่าปี โดยค่าบริการต่อครั้งตามระยะทางเริ่มที่ 40 บาท คนที่มาใช้บริการมีตั้งแต่เด็กไปจนถึงคนชรา ก็แล้ววันว่าจะรับลูกค้าได้มากน้อยแค่ไหน บางวันก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง
“ขับสามล้อเสี่ยงอุบัติเหตุเหมือนกันนะ บางทีปั่นสามล้ออยู่เขาก็มาชนเรา” ลุงวานิดเล่า
ท่ามกลางผู้คนที่เดินสวนกันไปมา คุณลุงวานิดและเพื่อนร่วมอาชีพเพียงไม่กี่คนต่างจับกลุ่มพูดคุยกันด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง เพราะคงจะมีลูกค้าเพียงไม่กี่คนที่ต้องการมาใช้บริการรถสามล้อของตน
สามล้อเคยมีผู้คนนิยมใช้บริการมากมาย แต่ยุคสมัยเปลี่ยนแปลงไปคนส่วนใหญ่ก็มีรถส่วนตัว ทำให้สามล้อทุกวันนี้เหลือน้อยลงทุกวัน
ทุกวันนี้สามล้อที่ยังหลงเหลืออยู่ก็ล้วนแต่มีคนชราเป็นผู้ให้บริการ สุดท้ายแล้วสามล้อที่มีอยู่อาจจะกลายเป็นตำนานหลงเหลือไว้แค่ชื่อก็เป็นได้ เราควรจะอนุรักษ์สามล้อนี้ไว้หรือไม่ หรือปล่อยให้สามล้อเป็นเพียงชื่อของขนส่งอย่างหนึ่งที่ไม่หลงเหลือแล้ว
อ้างอิง